Hacking // Willemijn Besteman
"HeT zIjN mAaR sPuLlEn"

Hoe zou de relatie tussen mens & spullen waardevoller kunnen worden?

“Het zijn maar spullen” is een bekende uitspraak. Het wordt gezegd als iets kwijt is, per ongeluk weggegooid, gestolen is of als iemand zijn spullen expres weg doet. Bij de zin ”het zijn maar spullen” wordt er geïnsinueerd dat spullen geen emotionele waarde zouden kunnen hebben. Dat je je niet moet hechten aan spullen.
Ik vind dit een voorbeeld van hoe er wordt neergekeken op spullen en daarbij de relatie die wij mensen hebben met spullen.

Tijdens de minor periode heb ik onderzoek
gedaan naar de relatie tussen mensen en spullen. Het is een erg groot onderwerp en ik ben nog lang niet klaar met mijn onderzoek. Daarom wil ik dit onderzoek door trekken naar mijn afstudeerperiode.

Mijn interesse naar mensen en spullen is gegroeid toen ik mijn keramische werken ging verkopen aan mensen. Het verkopen van mijn keramische werken voelt erg dubbel. Is het wel ethisch om dit te doen? Aangezien het niet bijdraagt aan het verhelpen van de problemen die er momenteel spelen. Integendeel zelf. Misschien draag ik wel bij aan het milieuprobleem?

Met het stellen van deze vraag, insinueer ik mogelijk dat de relatie tussen mens en spullen nu niet waardevol genoeg is. Maar is dat zo?
Is onze vorm van consumeren echt zo schadelijk? Of is er een ander (klimaat) probleem?

Voor het boek De verborgen impact van Babette Porcelijn, onderzocht bureau CE Delft in 2018 de impact van het consumptiegedrag van een gemiddeld persoon in Nederland. Met deze analyse kwamen zij tot een interessant resultaat namelijk; aanschaf van producten (aangeduid met ‘spullen’) en consumptie van vlees hebben duidelijk een hogere milieu-impact dan andere categorieën.

Een prominente oorzaak van ons milieu probleem is de disbalans met spullen. Er worden meer spullen gemaakt en gekocht dan we daadwerkelijk nodig zouden hebben. En spullen die hun functie nog goed kunnen uitoefenen, worden vroegtijdig weggedaan.

Conclusie

Conclusie

Conclusie

Conclusie

Hoe zou de relatie tussen mens & spullen
waardevoller kunnen worden?
Dat was de onderzoeksvraag van mijn project.
Ik heb gevonden dat om de relatie te
verbeteren tussen mens en spullen, de mens
zich emotioneel verbonden moet voelen met
het item.
Een item wat als meest waardevol wordt
ervaren heeft vaak een familiegeschiedenis of is
een symbool van eigen prestaties of identiteit.
Maar deze relatie is al goed.
De overige spullen in ons huis hebben tijd
nodig voor dat ze deel van onszelf uit maken.
Maar tijd maakt onzeker.

De juiste manier om dit proces te bevorderen
heb ik nog niet gevonden.
Hier moet ik mij nog meer in verdiepen en
meer mee experimenteren.
Misschien mogen er geen spullen meer worden
geproduceerd uit het oog van de ontwerper,
maar alleen nog maar op verzoek van de
consument. Dat wij ontwerpers en makers nog
meer in dienst staan van de consument. “U
vraagt, wij draaien”.

Conclusie

Vervolg stappen

Ik ben nog lang niet klaar met mijn onderzoek.
Maar voor de komende tijd wil ik het op een
lager pitje zetten. Ik merkte dat ik vaak momenten
had waar ik verdwaald raakte in mijn eigen
project door dat spullen zo’n groot onderwerp
is.

Voor de komende tijd wil ik eerst ruimte maken
om te reflecteren op mijn project. In de vakantie
ga ik lezen over het onderwerp en gerelateerde
onderwerpen. Momenteel lees ik werken
is geen oplossing van Marquerite van den Berg
en ga ik het boek The meaning of things. Domestic
symbols and the self van Mihaly Csikszentmihalyi
en Eugene Rochberg-Halton lezen.

Voor mijn afstuderen wil ik mijn makerschap
meer betrekken tijdens het onderzoek. Ik wil
het idee van “U vraagt, wij draaien” toepassen
op mijn eigen werk.